رهایش کن ، اگر چند قیلوله دیو آشفته میشود

به چرک می نشیند خنده ، به نواز زخم بندیش ار ببندی

رهــــــایش کن
رهایش کن، اگر چند قیلوله دیو آشفته میشود
چمن است این ، چمن است
با لکه های آتش خون گل
بگو چمن است این ، تیباج سبز میرغضب نیست
حتی اگر دیری است تا بهار بر این مسلخ برنگذشته باشد
تا خنده مجروحت به چرک اندر ننشیند
رهایش کن
چون مـا رهایش کن

0 comments | Permalink

نظرات: 0

---