دردهای من

دردهای من
جامه نیستند
تا ز تن در آورم
چامه و چگامه نیستند
تا به رشته سخن در آورم

نعره نیستند تا زنای جان برآورم

دردهای من نگفتنی
دردهای من نهفتنی است
دردهای من
گرچه مثل دردهای مردم زمانه نیست
درد مردم زمانه است
مردمی که چین پوستینشان
مردمی که رنگ روی آستینشان
مردمی که نامهایشان
جلد کهنه شناسنامه هایشان
د ر د مـــــــــــــــــــــکـــــند.
من ولی تمام استخوان بودنم
لحظه ساده سرودنم
درد میکند
انحنای روح من
شانه های خسته غرور من
تکیه گاه بی پناهی دلم شکسته است
کتف گریه های بی بهانه ام
بازوان حس شاعرانه ام
زخم خورده است

دردهای پوستی کجا؟
درد دوستی کجا؟

قیصرامین پور

0 comments | Permalink

نظرات: 0

---