رشته ء بی انتهای صحبت ما
چون صحبت دوگل میمونی
صحبت سال های سال
مانده است بر دلم

حرف هایت را نمی شنونم و نمیبنم خطت را
و نه تو میشنوی حرف مرا

بگرفتم سرتو بر دامن
شانه بر موی تو آرام زدم
یاد دادم به تو رسم دوستی و مهر

ولی افسوس بسی حرف که ناگفته بماند
گاه نیمه شبان ، می شتابم از خواب
پندهای عبث ِ ناگفته ، می فشارند گلوگاهم را….

0 comments | Permalink

نظرات: 0

---