گفتم که رفیقی کن با من که منت خویشم / گفتا بنشناسم من خویش زبیگانه
مانعی وجود دارد ، فکر میکنم چیزی مانع ام است ، میگردم برای پیدا کردن این مانع ، هیچ شانسی ندارم چون چیزی مانع نیست ، مانع خود من هستم ، منی که درونم تاریکی جا خوش کرده است ، تاریکی که گاه جلو چشمانم را میگیرد ، رنگ و رویم را پژمرده میکند و نفسم را بند می آورد..
چگونه قبلترها ....با هدیه ء مرگی شفاف و گذرا مرا از شر عطسه ها ، سردردها و غمها می رهاند...
نوعی بیداری بعد از آرامشی شبانه از برکت دراگ!
مطمئن به همان شیوه ء نامطمئن ، آشفته و محو و گنگ که همه چیز در عالم نئشگی اتفاق می افتد ، گفته میشود و یا به گوش میرسد..
هومم برای اینکه چیزی به پایان برسد باید چیز دیگری آغاز شود ، اما اما چطور میشود از چیزی نجات یافت که آدم به یاد نمی آورد کی به آن گرفتار شده است؟
نظرات: 1
ماجرای من و معشوق مرا بایان نیست
آنچه آغاز ندارد نبذیرد انجام
مصرع دوم بیتی که ابتدای متن آورده اید یک هجا کم دارد
By
ناشناس, at
۱:۴۶ بعدازظهر