لیدی اِل
هیچ چیز رقت انگیزر از این آخرین بقایای عصر رمانتیک نیست که هنوز هم دارد سر به ساحل آستانه قرن بیستم میکوبد. دوستم کارل مارکس آنارشیستها را خیلی خوب وصف کرده : آنان که مطلق را در خواب میبینند و الهامات شاعرانه را به جای نظریه ء جامعه شناسانه میگیرند.
آنها به مسایل گوناگون با اشتیاق هنرمندانه نسبت به کمال طلبی نزدیک می شوند.
آنها مثل نقاشی که جلو پرده اش مینشیند و حیران می شود که چطورشاهکارش را بیافریند جلو انسانیت می نشینند.
سعی میکنند به جای نوشتن یک غزل عاشقانه جامعه ء کاملی بسازند .البته این قبیل افکار همیشه فاجعه بار است ، گرچه باعث نمیشود که عاشق بدی باشند.
نظرات: 0