واداده

به خیالت ما پی این چهارخانه‌های سیاه و سفید هر شب راه‌مان را کج می‌کنیم؟ این‌ها بازیچه‌ی شب‌های پادشاهی‌ست. به ما چه‌مربوط؟ ما که مدیدی‌ست ماتِ سفید و سیاهِ چشمان شماییم. این رخ سیاهِ بی‌آبرو که واهمه ندارد بانو. برج و باروی بی‌مراقب است. سرباز بی‌همه‌چیزت را بفرست جلو؛ شاید آخر قصه وزیر ‌شود. شاهِ این قلعه خیلی وقت است که جنگ را واداده...

(+)

5 comments | Permalink

نظرات: 5

....معني زنده گي اين نيست كه همه چيز سر جاي خود باشد و همانطور هم باقي بماند ، به اين زنده گي نمي گويند ، بل كه ايستايي و مرگ است
كوشش در نگه داشتن زنده گي به حالت سكون و تكان ندادن اين قايق ، فرمول كاملي براي زجر كشيدن انسانهاست

By  Unknown, at ۹:۴۵ بعدازظهر

خوشمان آمد ....

By  ناشناس, at ۱۱:۳۲ بعدازظهر

قطعیت
با عدم
به صبح بی شروع
بر مضارع بی رنگ ماضی ها
به وقت لحظه ای
که سر راست کردی
به گیرندان فانوسی
بین خود وتاریکی
تا خام مجالی پرکنی
که روشنی

های
دل بی تاب تو
فریاد

به نقطه حیرت
برای
که این همه روز
چراغ روشن داری
بر میز بی رنگ شب


دوباره ایستاده ی
بر سر خط آغاز
تا بیاید
بیایند
و کوتاه رنگ
زه سپیده غروبان تنهایت
به بستر خاک
به شب برند
به غفلت بی حضوریت

و تو همچنان
ایستاده ای
زیر شبانه
شب
به فکر
شروع
آی
دل بی تاب
تو
.

By  ناشناس, at ۲:۱۷ قبل‌ازظهر

این نوشته رو دوست داشتم.نویسنده اون قصه هم توبیاس ولف بود اسم داستان هم آن میلر دیگر.ولی سرجدم لاتاری نفس گیر تر از بقیه بود

By  ناشناس, at ۱۱:۳۷ قبل‌ازظهر

لذت بردم... یک حس اساطیری داشتم

By  ناشناس, at ۱۱:۰۱ بعدازظهر

---