سور ِ بز

در آغازبعضی چیزها رخنه ناپذیر به نظر می آمد ، اما بعد از خواندن ، گوش دادن ، تحقیق کردن ، فکر کردن بالاخره توانستی سردر بیاوری که چطور ملیون ها آدم ، زیربار تبلیغات و نبود اطلاعات خوکرده به توحش به زور تلقین و انزوا ، محروم از اراده ء آزاد و حتی کنجکاوی به سبب ترس و عادت به بردگی و چاپلوسی ، قادر بودند تروخیو را پرستش کنند ، نه اینکه فقط از او بترسند ، بلکه دوستش داشته باشند . همان طور که بچه ها بالاخره دلبسته ء پدر و مادر مقتدر می شوند ، به خودشان می باورانند که شلاق و کتک به صلاحشان است ...

برای هر کسی که در یک کشور دیکتاتور خیز زندگی میکند سور ِ بز می تواند روایت ملموسی باشد ، روایتی که از زبان دختری بیان می شود که زیربغل تراشیده اش در یک جشن دولتی باعث تحریک دیکتاتور و به قیمت از دست دادن باکرگی اش تمام می شود، و این حادثه آنقدر در عمق جان دختر رسوخ می کند که بعد از آن شب هیچ وقت مردی را به بالینش نمی پذیرد و بعد از بیست و چند سال برگشته است ، برگشتنی که هرچند انگار به دلخواه نیست اما انگار فراری از آن متصور نیست...

در سورِ بز توصیف میل بردگی عام و میل به دوست داشتن دیکتاتور ، توصیف های شکنجه های ترور کنندگان ، شخصیت آبس گارسیا و ... آنقدر قوی و واقعی هستند که شاید در هیچ کتاب دیگری نتوان نظیرش را یافت و در کنار همه اینها باز هم ضعف همیشگی یوسا در خلق انبوهی از صحنه های اضافی ، ریتم خیلی کند در بعضی قسمتهای کتاب آزار دهنده است ( البته از نظرشخص شخیص خودمان ها!)...

3 comments | Permalink

نظرات: 3

نظرت روبرای عمه ات نگه دار.نظر شخص شخیص ما!!!مرتیکه گنده گوز یارم ترک

By  ناشناس, at ۱۲:۲۷ بعدازظهر

نهایت مازوخیسمه اگه تو این حالم بخوام همچین کتابی بخونم . باشه واسه یه وقتی که مملکت بهشت شد ((:

By  ناشناس, at ۷:۵۱ بعدازظهر

مرتیکه مزلف

By  ناشناس, at ۹:۴۲ بعدازظهر

---