صورتک خیالی

همه این یک ماهی را که سر این کار فشرده و خسته کننده بودم به اندازه هیچ چیز دلم برای گربه ام تنگ نشده بود ، نه کتابها ،نه میز و اینترنت پرسرعتم و نه تخت و تا صبح بیدار ماندن هیچ کدام قابلیت رقابت با یک قدم زدن نیم ساعته همراه با منوش را نداشت.

حالا بعد از این همه مدت ، درست باید یک روز ، فقط یک روز قبل از اینکه برای دو روز به خانه می آیم ، این بلا سر منوش بیاید. بابا انگار شبش چند ساعتی صورتش را شسته بود و ضدعفونی کرده بود ، ولی فایده نداشت خونریزی داخلی بود من که رسیدم اصلا توان نگاه کردن به صورتش را نداشتم . همان اول صبح بردمش دکتر ، یک چشمش را از دست داده بود که ما فکر میکردیم فقط زخم شده و خوب میشود ، و استخوان فک از چند جا شکسته بود .
دکتر گفت انتخاب با خودت ا ست ، حداقل باید یک هفته با سرم تقویت بشود و تا بشود عملش کرد ، تازه زنده ماندنش هم قطعی نیست. حالا امشب دو روز است که از طریق تزریق فلبی بدون درد رفته است و دیگر اینجا نیست ...

پ ن :

این دو روز گذشته آنقدر تلخ بوده که حتی موقع تعریف کردنش هم یادم می رود ، حالا تو بگو چه اصراری هست اصلا بر گفتن اینها؟

منوش را که دفن کردیم ، مثلا آرمین خاست به خیال خودش خوشحالم کند ، گفت برویم چلوکباب بخوریم ، هنوز یک قاشق نخورده بودیم که یکی زنگ زد که فلان موسسه اعتباری ورشکست شده ، رنگ به صورت آرمین نماند ، میلی هم که به غذا نبود بلند شدیم رفتیم جلوی صندوق قرض الحسنه ، یکی از همان صندوقهایی که ریس جمهور خوشحال هدفش بود همه بانکهای کشور را به آنها تبدیل کند و نمیدانم باید خوشحال باشیم که زورش نرسید یا نه!

بالای هزار نفر آدم بخت برگشته جمع شده بودند ، همین قدر یا کمتر هم پلیس و گارد یژه این ور و آن ور حاضر به یراق ایستاده بودند یا در ماشینهایشان نشسته بودند. تاتر غریبی بود ، یکمی ایستادیم ، خسته بودم به آرمین گفتم برویم معلوم است موسسه ای که شعارش بانکداری بدون ربا است از اول ورشکسته است ، اینجا ایستادن فایده ای ندارد ، آرمین هم کم کم نم پس میداد ، از سه میلیون شروع شده تا به امروز رسیده به پانزده میلیون پولی که در اینجا گذاشته تا سه ماه بشود و همین مبلغ بعلاوه اصل پول را بتواند بگیرد! در صورتی که به زوریک سوم پول مال خودش است و بقیه اش پولهایی است که باید واریز میکرده و به حساب خودش زرنگی کرده که با پول مردم وام جور کند برای سرمایه گذاری در کار پرده بامبو!

حالا دو روز است که نیامده خانه ، هنوز هم به کسی نگفته ایم مبلغ اینقدر بالاست ، ( که احتمالا از این هم بیشتر است ) ، استرس داریم بدجور ، خودش که نای حرف زدن ندارد خیلی زود موعد چکها میرسند و نمی دانیم اگر واقعا بانک پول را ندهد چه باید بکنیم!

از طرفی هم مدام اس ام اس میزنند یا در شبکه ء استانی مقمات بانک و حتی دادستانی حاضر شده و تاکیده کرده که این یک شایعه است و بانک هیچ مشکلی ندارد و شماره هایی را صادر کرده اند که به مرور هر کس خواست بیاید پولش را پس بگیرد ، ولی خیلی نمیتوان امیدوار بود ، آرمین میگوید پنج شنبه هر کدام از سه شعبه 500 شماره صادر کرده بود به ترتیب آنهایی که زود آمده اند ولی در مجموع به 300 نفر هم پول برنگردانده اند ، به هر کس هم که می دهند شروع از بلندگو اعلام میکنند که مردم دیدید شایعه است برگردید به خانه هایتان و برای باور پذیر کردن اینکه شایعه است به بعضی ها وام جدید هم پرداخت کرده اند ولی کسی از جایش جم نمی خورد و اکثر می خواهند تمام موجودیشان را در بیاورند ...

خوابم نمی برد از این حال و روز آرمین ، منتظریم صبح شود ببینیم امیدی هست؟

11 comments | Permalink